Μπορεί να είσαι πληγωμένος/η αλλά ποτέ δεν θα ζητήσεις βοήθεια. Δεν θα πεις καν ότι έχεις πρόβλημα, αλλά μόνος/η θα αποσυρθείς μακριά από τον κόσμο φροντίζοντας τις πληγές σου μέχρι να γίνεις καλά και να επιστρέψεις. Ακόμα κι όταν εμφανίζεσαι δημόσια δεν θα δώσεις ποτέ σε κανένα την ευκαιρία να σε λυπηθεί ή να σου δώσει χέρι βοηθείας. Είναι η περηφάνια του Λέοντα: μπορεί να συμπαρασταθεί ολόψυχα σε κάποιον σε ανάγκη αλλά ποτέ ο ίδιος δεν θα δείξει αδυναμία – μπορεί να είναι ψωροπερηφάνια αλλά ο βασιλιάς ποτέ δεν θα εμφανιστεί γυμνός.
Έτσι επιμένεις να υπερασπίζεσαι τον εγωισμό και τη φήμη σου ακόμα κι αν επαγγελματικά αισθάνεσαι πεσμένος/η στο δάπεδο του ρινγκ, ή ακόμα κι αν ψυχολογικά έχεις πιάσει πάτο γιατί χώρισες, απογοητεύτηκες, επειδή αισθάνεσαι συναισθηματικά στεγνός, γιατί κανείς δεν σε φροντίζει, δεν ακούει τις ανάγκες σου, δεν σε ρωτάει πως αισθάνεσαι. Και μια σκέψη να επανέρχεται: Πώς μπορείς να συμβιβάσεις τον επαγγελματικό αγώνα που δίνεις με την επιθυμία σου για οικογενειακή/συναισθηματική γαλήνη, όταν οι κοντινοί σου άνθρωποι δεn βοηθάνε καθόλου;
