Ναι, φυσικά και ήταν ωραία η ζωή για τους Καρκίνους στη δεκαετία του ’50, τότε που δεν υπήρχαν επαναστάτες χωρίς αιτία, τότε που ο άντρας ήταν ο κουβαλητής του σπιτιού, η γυναίκα έφτιαχνε γλυκά, τα παιδιά έπαιζαν ήσυχα στο δωμάτιό τους και η γάτα γουργούριζε στον καναπέ, τότε που και όλοι έδειχναν ευτυχισμένοι στις οικογενειακές φωτογραφίες. Αν μη τι άλλο η ζωή τότε φαινόταν (γιατί ποτέ δεν ήταν) τακτοποιημένη, χωρίς γκρίζες ζώνες, και τα διαζύγια ήταν σπάνια. Τώρα βρισκόμαστε στα 10s όμως και οι συντροφικές σχέσεις τις περισσότερες φορές είναι συνδυασμός παλιρροιακού κύματος και τυφώνα. Έχοντας αυτό κατά νου προσπάθησε να μην απαιτείς περισσότερα από όσα μπορούν οι άλλοι και κυρίως ο άνθρωπος που αγαπάς, να ανεχτείς στιγμές αδιαφορίας, να μην πιάνεσαι από μια ασήμαντη αφορμή για να κάνεις σκηνές επειδή αισθάνεσαι ότι δεν σε αγαπάει όσο τον/την αγαπάς, να μην τρελαίνεσαι περιμένοντας ένα τηλέφωνο που δεν έρχεται.
Υ.Γ. Μην εκπλαγείς ακούγοντας ότι είσαι περισσότερο συναισθηματικά δεμένος/η με τους ανθρώπους απ’ ό,τι θέλεις να δείχνεις. Να τολμήσω να πω «εξαρτημένος/η;»
