Με το να χαλαρώνεις τις προσδοκίες σου για τον άλλο δεν κερδίζεις κάτι. Γενικώς don’t sell yourself short, γιατί η ζωή δεν είναι «ανταποδοτική».

Το δύσκολο παρελθόν σε στοιχειώνει μόνο όταν το φοβάσαι, κάνοντάς το έτσι ένα είδος «τοτέμ» στη ζωή σου. Life’s too short όμως για να «αυτοπαιδεύεσαι».

Αν θες να κάνεις ένα «ψυχολογικό διάλειμμα», ρίχνοντας τους τόνους,  και ο άλλος νιώθει ότι έτσι τον παραμελείς, αναρωτήσου αν έχεις σχέση με ενήλικο ή (αλίμονο) πεντάχρονο.

Το να αντέχει κανείς αγόγγυστα σαν καλό «γαϊδουράκι» κι άλλο βάρος στο σαμάρι (της δουλειάς) του, αυτό δεν τον κάνει αξιέπαινο, αλλά μάλλον μ@λ&κ*. «Αυτόν» πάντα.

Το να παραπλανείς εν γνώσει σου τον εαυτό σου, ότι «όλα καλά» και συνεχίζουμε, θάβοντας τα όποια προβλήματα κάτω απ’ το χαλάκι, σου δίνει προσωρινά μόνο μια ψεύτικη «ασφάλεια». Μετά τι γίνεται;

Αν κάποιος σε είχε προδώσει στο παρελθόν για τους δικούς του λόγους, δεν σημαίνει ότι «αυξάνονται» έτσι οι πιθανότητες για να το «βρεις» ξανά μπροστά σου. Παιχνίδια του μυαλού απλά.

Ωριμάζω μέσα από τη ζωή σημαίνει ότι κάπου αλλάζω και λίγο μυαλά. Ωριμάζω (από τις καταστάσεις), αλλά «μένω» στα ίδια που πίστευα και πριν (άρα «δίκιο είχα»), δεν υπάρχει.

Λοιπόν, όταν ο άνθρωπός σου σε κάνει συνέχεια να νιώθεις ότι εσύ φταις που πάνε «έτσι» τα πράγματα, ενώ ο ίδιος είναι εντελώς «αθώος», πώς λέγεται να δεις; Α, ναι. Συναισθηματικός χειρισμός.

«Ο καλός ο... φίλος στη φουρτούνα φαίνεται» λέει η λαϊκή σοφία, όχι στη «μπουνάτσα». Για να εξηγούμαστε.

Ποιος ο λόγος να αφήνεις μια παλιά ιστορία να σε «λαβώνει» συνεχώς και στο σήμερα; Αν νιώθεις ότι δεν μπορείς να το διαχειριστείς, το να ζητήσεις τη βοήθεια ενός ειδικού είναι πολύ ok.