Οι εξωτερικοί πλανήτες του ηλιακού συστήματος είναι ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας. Η κίνηση τους και άρα η διέλευση τους από τα ζώδια είναι τόσο αργή ώστε δημιουργούν τις λεγόμενες αστρολογικές γενιές. Στην αστρολογία ονομάζονται και Εξωκρόνιοι γιατί η τροχιά της βρίσκετε εξωτερικά της τροχιάς του Κρόνου, που είναι ο τελευταίος ορατός με γυμνό μάτι από τη Γη πλανήτης.

Στο παραδοσιακό σύστημα αξιολόγησης της ισχύος των πλανητών η έξαρση θεωρείται η ζωδιακή θέση στην οποία ο πλανήτης εκφράζεται με τη μεγαλύτερη ευκολία και δύναμη.
Οι εξάρσεις των πλανητών είναι:

Ο Ήλιος στον Κριό

Η Σελήνη στον Ταύρο

Ο Ερμής στον Υδροχόο

Η Αφροδίτη στους Ιχθύς

Ο Άρης στον Αιγόκερω

Ο Δίας στον Καρκίνο

Ο Κρόνος στον Ζυγό

Η όψη που δημιουργείται όταν δύο σημεία έχουν 60 μοίρες απόσταση μεταξύ τους. Τα συμπληρωματικά ζώδια συνήθως δημιουργούν μεταξύ τους όψεις εξαγώνου (το νερό με τη γη και ο αέρας με τη φωτιά) ή διαφορετικά, τα κοντινά αρσενικά ή θηλυκά ζώδια μεταξύ τους. Όταν οι πλανήτες βρίσκονται σε εξάγωνο τότε αλληλοσυμπληρώνονται ή ενισχύουν ο ένας την δράση του άλλου. Οι ελλείψεις του ενός καλύπτονται από τα δυνατά σημεία του άλλου.

Ο Κριός σχηματίζει εξάγωνο με τους Δίδυμους και τον Υδροχόο.

Ο Ταύρος σχηματίζει εξάγωνο με τους Ιχθύς και τον Καρκίνο.

Είναι το αστρονομικό γεγονός κατά το οποίο η Γη παρεμβάλλεται ανάμεσα στον Ήλιο και την Σελήνη, ρίχνοντας στη Σελήνη τη σκιά της.
Μια Σεληνιακή έκλειψη μας αφυπνίζει σε γεγονότα που προηγουμένως διέφευγαν της προσοχής μας, που χρειάζεται να λάβουμε σοβαρά υπόψη ώστε να συμπληρώσουμε το παζλ των σχέσεων με τους ανθρώπους που είναι σημαντικοί στη ζωή μας. Οι σεληνιακές εκλείψεις μας κινητοποιούν συναισθηματικά