Δύσκολη εβδομάδα. Δύσκολη γιατί στη δουλειά σκέφτεσαι το σπίτι σου και την ησυχία σου και στο σπίτι ονειρεύεσαι τις κατακτήσεις στη δουλειά, τη χαρά της αναγνώρισης, την ικανοποίηση των φιλοδοξιών σου. Υπάρχουν μέρες που σέρνεσαι με το ζόρι στο μπάνιο για να κάνεις ένα κρύο ντους που θα σε στείλει στον κόσμο και μέρες που δεν θέλεις να φύγεις από τη δουλειά γιατί βαριέσαι το σπίτι. Ναι, όλοι είμαστε σχιζοφρενείς κάθε τόσο.
Και αυτή τη βδομάδα είναι πάλι η σειρά σου να αισθανθείς ότι η αναγνώριση κοστίζει ακριβά και ότι το σπίτι δεν σε πηγαίνει πουθενά κάνοντας πέρα δώθε στην κουνιστή πολυθρόνα. Ναι, δεν θα χωράς πουθενά και πουθενά δεν θα αισθάνεσαι ικανοποιημένος. Όλοι ζητάνε κάτι: αφεντικά και οικογένεια και δικοί σου άνθρωποι και σύντροφος – κι εσύ στη μέση ονειρεύεσαι το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι με αγελάδες, πρόβατα και ζαρζαβατικά, μια οικογένεια σαν διαφημιστικό μαργαρίνης και πουλάκια να σε ξυπνάνε κάθε πρωί με την αυγούλα. Ναι, αλλά το αντέχεις αυτό το όνειρο δεύτερη εβδομάδα;
