Μπορεί να αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου σαν ελεύθερο πνεύμα, αλλά όπως όλοι μας έχεις κι εσύ δεσμούς με άλλους ανθρώπους και οι οποίοι μάλιστα όλο αυτό το διάστημα ζητάνε την προσοχή σου. Εάν ένα οικογενειακό πρόβλημα επιστρέφει για να σε στοιχειώσει, αυτό γίνεται επειδή δεν έχεις βρεις ακόμα τη λύση του. Ο Άρης δεν σταματάει να αναμοχλεύει εντάσεις και πιθανές συγκρούσεις στη δουλειά ή σε υπερφορτώνει με έξτρα υποχρεώσεις, αλλά ο Ποσειδώνα και ο Χείρωνας που συνεχίζουν την πορεία τους στους Ιχθύς σού υπενθυμίζουν τους στίχους που λένε: «Κυκλοφορώ κι αδιαφορώ/ κι ούτε που θέλω της αλήθειας το νερό /Κι αν ήταν ψέμα το φιλί, εγώ που το ’θελα πολύ/ το συγχωρώ».
Θέλεις να παραμυθιαστείς. Ακόμα κι αν ξέρεις ότι μπορεί να φας τα μούτρα σου, ή τρως τα μούτρα σου, υπερασπίζεσαι το παραμύθι. Ο Άγιος Βασίλης υπάρχει – πάει και τέλειωσε. Και κάτι τελευταίο: Δεν είναι τρομερό ότι ενώ κάνεις τα πάντα για να φύγεις από κάπου/κάποιον/κάτι, όταν τα καταφέρνεις βρίσκεις ένα λόγο για να μένεις;
