Τι λείπει/ τι φταίει/ και η καρδιά μου κλαίει; Είναι μια εβδομάδα που δεν χαρακτηρίζεται εύκολη. Φοβάσαι – τα πάντα σχεδόν: ότι η ζωή δεν θα σου δώσει αυτά που αξίζεις, ότι αυτός που αγαπάς δεν σε αγαπάει, ότι στη δουλειά που είσαι δεν σε υπολογίζουν, ότι... (συμπλήρωσε). Ναι, είναι μια περίοδος που το παιδί μέσα σου φοβισμένο σε κάνει να σκέφτεσαι και να αισθάνεσαι τρόμο και απογοήτευση.
Κι όμως παρόλα τα πιθανά προβλήματα σε δουλειά και σχέσεις και τις πιθανές απότομες ανακατατάξεις, το μυαλό που επικεντρώνεται στη σκοτεινή πλευρά της ζωής και των πραγμάτων, έχεις την ευκαιρία να αξιολογήσεις τη στάση των ανθρώπων που αγαπάς ή αυτών με τους οποίους έρχεσαι σε επαφή καθημερινά (και στη δουλειά σου), να γίνεις περισσότερο συνειδητός/η και πρακτικός στην υλοποίηση των στόχων και των ονείρων σου, να γίνεις περισσότερο ανθρώπινος. Πρόκειται για άλλο ένα κεφάλαιο της προσωπικής σου ιστορίας στο οποίο καλείσαι να πάρεις απόσταση –όσο κι αν φαίνεται δύσκολο με το μυαλό να σε φρενιάζει και το οποίο χρειάζεται να τιθασεύσεις – και να κάνεις restart.
