Τι καλά θα ήταν να καθόσουν με ένα κόκκινο κρασί στον καναπέ του σπιτιού σου περιτριγυρισμένος από φίλους, μιλώντας για την εγγύτητα και την ανεξαρτησία που πρέπει να διαθέτουν οι σχέσεις και πόσο κομβικό είναι το θέμα της εμπιστοσύνης για σένα, για τις βελτιώσεις που χρειάζεται η κοινωνία για να προχωρήσει, για τις αιώνιες φιλίες και για τα μεγαλειώδη αποτελέσματα του ΜΑΖΙ. Κι όμως ο καναπές, το σπίτι και η θαλπωρή της συντροφικότητας πρέπει να μπουν σε δεύτερο πλάνο επειδή προηγείται το κυνήγι μιας επαγγελματικής ζωής που εκφράζει τις ιδέες σου, τα όνειρά σου, τις προσδοκίες σου.
Στο σημερινό ακραίο κοινωνικό δαρβινισμό, όπου άνθρωπος τρώει τον άνθρωπο, προσπαθείς να επιπλεύσεις με σημαία τον ιδεαλισμό σου και την πίστη σου στους ανθρώπους. Όμως, Θεέ μου, με τον Κρόνο στο ζώδιό σου βοήθησε να μη δει κανείς πόσο ευάλωτος είσαι. Ας μη μυριστούν οι καρχαρίες το αίμα που τρέχει από τις πληγές σου και πόσο, μα πόσο, πολύ έχεις ανάγκη να σε αγαπάνε – να σε αγαπάει κάποιος, ένας… μία…
