Αντιλαμβάνεσαι άραγε ότι είναι παράλογο να επιθυμείς κάποιον για να σε σώσει (ακόμα και οικονομικά) και όταν προσφέρεται, ανταποκρίνεται ή θέλει τότε να αρχίζεις να κάνεις νάζια; Κι όμως είναι ο μόνος/η που μπορεί να σε σώσει από την κινούμενη άμμο του αυτομαστιγώματος και της αυστηρής αυτοκριτικής. Χρειάζεσαι κάποιον επειγόντως που θα τον θέλει η καρδιά σου χωρίς να περάσει από τις Συμπληγάδες της λογικής και των πρέπει. Είναι άδικο στον εαυτό σου να θέλεις διακαώς κάποιον και να κάνεις τα πάντα για να τον/την ξενερώσεις, επειδή φοβάσαι να έχεις ανάγκη τον οποιοδήποτε ή τα στάνταρντς έχουν ανέβει στον ουρανό.
Και σαν να μην έφτανε αυτό έχεις να πολεμήσεις και στον τομέα της επαγγελματικής ζωής και να αποδείξεις την αξία σου σε ανθρώπους που δεν εκτιμάς. Και τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα πιο πολύ όταν δεν είσαι σίγουρος ότι αξίζεις. Μην κάνεις αυτή τη στιγμή το λάθος να εξωτερικεύσεις αυτή σου την αγωνία στον επαγγελματικό χώρο γιατί τα κοράκια καραδοκούν. Φυσικά και αξίζεις. Αξίζω, αξίζω, αξίζω... συνέχισε – πιο δυνατά...
