Τη στιγμή που νομίζεις ότι βρήκες ένα ασφαλές σημείο στη μέση του δάσους έτοιμος να διαλογιστείς πάνω στο αληθινό νόημα της μη-ύπαρξης χτυπάει το τηλέφωνο από τη δουλειά, ή κάποιος απελπισμένος φίλος/συγγενής/συνάδελφος εκπέμπει sos, ή σε παίρνουν από την τράπεζα επειδή δεν πλήρωσες τη δόση, ή ξαφνικά σε κατακλύζουν μαύρες σκέψεις, ή εικόνες από στιγμές χωρισμού, επαγγελματικής αποτυχίας, από σκοτεινές εποχές της ζωής σου που συνειρμικά προκαλούν φόβο για το τώρα και το αύριό σου. Όλα αυτά σου δημιουργούν μια τάση φυγής. Να αποδράσεις. Πού δεν έχει σημασία. Μακριά, αρκεί να μην έρχεσαι σε επαφή με τα προβλήματα και τα άγχη της καθημερινότητας. Θέλεις να απομονωθείς, αλλά δεν γίνεται. Θέλεις να σε αφήσουν ήσυχο/η αλλά κάθε μέρα κάτι προστίθεται που επιβαρύνει την καθημερινότητά σου. Με ανάδρομο τον Ερμή όλο σχεδόν το μήνα η οικογένεια και οι δικοί σου δεν είναι εκεί όταν τους θέλεις, κάτι πρέπει να μαστορέψεις στο σπίτι ή να επισκευάσεις, στη δουλειά υπάρχουν μέρες πλήρους αλαλούμ. Όχι, όχι, δεν υπάρχει καν τραγικότητα, δεν υπάρχει καν δράμα, αλλά αφόρητη καθημερινότητα που σε εξουθενώνει.
Δηλαδή προτείνεις να πέσω σε χειμερία νάρκη και να σηκωθώ τον Μάρτιο; ΟΧΙ. Γιατί η Αφροδίτη στον Αιγόκερω έλκει ανθρώπους που σε ενδιαφέρουν, σε βγάζει από το σπίτι, βγαίνεις σε ραντεβού επαγγελματικά ή απλώς φιλικά που σου φτιάχνουν τη διάθεση. Υπάρχει ζωή και σχέδια. Όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, μέσα σου δημιουργείται ο καινούργιος σου κόσμος. Όντως.
