Αυτοί που σε κριτικάρουν για εσωστρέφεια, για έλλειψη ανοχής στην κριτική και αργές συναισθηματικές αντιδράσεις δεν ξέρουν πόσο εξαιρετική ποιότητα χιούμορ διαθέτεις – εντάξει, το χιούμορ σου είναι στεγνό και κυνικό, αλλά ακριβείας και ευθύβολο. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα προσπαθώντας να ικανοποιήσεις τους πάντες (και κυρίως τους πολύ κοντινούς ανθρώπους ή την οικογένειά σου) μπέρδεψες το παρόν με το παρελθόν, κουράστηκες, κάηκες. Οπότε κανείς δεν μπορεί να σε κατηγορήσει τώρα για ματαιόδοξο επειδή επικεντρώνεσαι στα θέλω σου, στις ορέξεις σου, στην εμφάνισή σου και στην επιθυμία σου να αρέσεις – ναι, να αρέσεις, να είσαι όμορφος/η, να σου κάνουν κομπλιμέντα.
Θέλεις αγκαλιές (όχι φυσικά δημόσια), δείπνα για δύο, σαββατοκύριακα σε καλά ξενοδοχεία, δώρα και ό,τι ονομάζεται πολυτέλεια της καθημερινής ζωής. Δεν χρειάζεσαι ένα σκέτο «σ’ αγαπάω», χρειάζεσαι και τις υλικές χειρονομίες για να το αισθανθείς καλύτερα. Αν ΔΕΝ στα δώσουν, πρόσφερέ τα εσύ στον εαυτό σου. Α, και δεν είναι ποινικό αδίκημα μια στις τόσες να ζητάς δυνατά.
