Είμαστε η δουλειά μας ή γινόμαστε η δουλειά μας; Ό,τι κι αν συμβαίνει, όταν κάνεις μια δουλειά που σου αρέσει μπορείς να δουλέψεις παρά πάνω, να κάνεις υπερωρίες, να εξελιχθείς εξελίσσοντάς την, να ταυτιστείς μαζί της ως εξαιρετικός επαγγελματίας. Ναι, βέβαια, οπωσδήποτε, φυσικά... Πόσοι σήμερα αγαπάνε και εκστασιάζονται με τη δουλειά τους; Ονόματα και διευθύνσεις. Σήμερα οι περισσότεροι είμαστε ίδιοι στο θέμα της εργασίας. Μας ενώνει η κοινή αδιαφορία. Αυτή η η αδιαφορία –ούτε καν απέχθεια ή μίσος– αποτελεί το μοναδικό συλλογικό πάθος της εποχής μας.
Κι όμως η Εργασία –Παρόν και Μέλλον (σαν έκθεση του ΟΟΣΑ μοιάζει)– αποτελεί το κομβικό σημείο αυτής της περιόδου. Αν σκέφτεσαι να μείνεις σε αυτή που βρίσκεσαι, προχώρησέ την στο επόμενο στάδιο. Αν σε εξουθενώνει χωρίς αποτέλεσμα, σκέψου τις εναλλακτικές που έχεις και δραστηριοποιήσου. Αγχωτική περίοδος εργασιακά. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί σωματοποιούμε το στρες.
