Θέλεις να είσαι με κάποιον. Ερωτεύεσαι, χτυπιέσαι, απελπίζεσαι, αποσύρεσαι, πίνεις, αυτοκαταστρέφεσαι, τρελαίνεσαι, δίνεσαι, αφήνεσαι, παρασύρεσαι, φεύγεις, επιστρέφεις, χτικιάζεις, αποθεώνεις, απογειώνεσαι, ξεχνιέσαι, αντέχεις, βασανίζεις και βασανίζεσαι… Τόσα πολλά συναισθήματα, τόσες πολλές αντιδράσεις, τόσες αδιανόητες αντιδράσεις, αρκεί να είσαι με κάποιον. Τον χρειάζεσαι. Τη χρειάζεσαι.
Μέχρι τη στιγμή, που φαίνεται ότι έρχεται αναπόφευκτα, κατά την οποία αντιμετωπίζεις αυτόν/ή που πέρασες όλη την προηγούμενη γκάμα σαν κάποιον παρείσακτο, κάποιο ξένο, που με κάποιον παράξενο τρόπο απέκτησε τα κλειδιά του σπιτιού σου. Μία από αυτές τις φορές πιθανόν να είναι και αυτή η περίοδος που η Αφροδίτη γυρίζει ανάδρομη από 15/5 - 27/6 στους Διδύμους και ξεκινούν οι εκλείψεις, με πρώτη την Έκλειψη Ηλίου (21/5, 01:53΄, στις 0° των Διδύμων).
Τα πράγματα γίνονται ξανά δύσκολα. Ή μάλλον μπερδεύονται, η συνεννόηση δυσχεραίνει, τα αισθήματα μαραίνονται, οι σχέσεις απορρυθμίζονται. Μην τραβάς το σχοινί εκεί που υποψιάζεσαι ότι θα σπάσει, γιατί μετά δεν ξανακολλάει, και μη φέρνεις στη συζήτηση επικίνδυνα θέματα που ξέρεις ότι θα οδηγήσουν σε σύγκρουση.
Επικεντρώσου στον ευτυχισμένο εαυτό σου, σε αυτόν που κάνει ποδήλατο ανάμεσα στον κόσμο, και ΟΧΙ στη σκοτεινή σου πλευρά που φαντάζεται ότι κάνοντας μια βουτιά στον ωκεανό θα πέσει πάνω σε λευκό καρχαρία. Θυμήσου, επίσης, ότι τις περισσότερες φορές αυτό που κρύβουμε επιμελώς φαίνεται σαν κέρατο στο κεφάλι μας.
