Λαμβάνοντας υπόψη τον ακήρυκτο εσωτερικό (καταρχάς) πόλεμο που συνεχίζεται μεταξύ του εαυτού σου, που εύχεται να ζούσε μια «κανονική ζωή» χωρίς εξάρσεις, χωρίς πολλή χαρά, χωρίς πολύ πόνο, αλλά και χωρίς μεγάλες απογοητεύσεις ή έντονα αισθήματα, ΚΑΙ του άλλου σου εαυτού που πιστεύει ότι έχεις γεννηθεί για μεγάλα έργα, μεγάλες φιλοδοξίες και λάθη στο μέγεθος του Τιτανικού, θα πρέπει να σκεφθείς το εξής: Εάν μια ραγισματιά ή ένας χωρισμός απειλούν να συντρίψουν τη ζωή σου, ΕΣΥ αποκλειστικά έχεις την ευθύνη να τους αποτρέψεις ή να προσπαθήσεις να κλείσεις τη ρωγμή ώστε να κρατηθείς ενωμένος με τους ανθρώπους που αγαπάς.
Και η εξωτερική πραγματικότητα: εντατική, βαρετή δουλειά, αψιμαχίες με τους της δουλειάς, προβλήματα καθημερινότητας και σκέψεις «να φύγω, να φύγω, να γλιτώσω από όλους και από όλα». Προς το παρόν τραβάς κουπί.
