Η ψυχρολουσία των τελευταίων εβδομάδων ονομάζεται Άρης στους Ιχθύς και μετά ανάδρομος Ερμής στους Ιχθύς. Στην καλύτερη περίπτωση είσαι μέσα σε συγκρουόμενα αυτοκινητάκια και στη χειρότερη σε αυτοκίνητο σαν την Κριστίν, τη σαραβαλιασμένη Πλίμουθ του Στιβεν Κινγκ που αποκτάει ζωή και σε τρομάζει. Δηλαδή; Αφεντικά, ανώτεροι και γενικότερα άνθρωποι που μπορούν να επηρεάσουν την επαγγελματική σου ζωή εκπέμπουν «δούλεψε περισσότερο, γίνε πιο αποδοτικός/ή, τρέξε πιο πολύ, μπορείς περισσότερα, μη χαλαρώνεις, δούλεψε με όλες τις μηχανές σου στο φουλ, απόδειξε την αξία σου, πάρ’το απόφαση ή τώρα ή ποτέ», ή απλώς σε καθυστερούν, σου σπάνε τα νεύρα, σε εμποδίζουν να κάνεις αυτό που θέλεις, απαιτούν, σε τρελαίνουν.
Ένα άλλο σενάριο μπορεί να είναι κόντρες, αντιπαραθέσεις, ανταγωνισμοί με κοντινούς σου ανθρώπους –οικογένεια, σύντροφος, συνεργάτες– που έχουν την αφετηρία τους σε λάθος συνεννόηση ή παρεξηγήσεις. Η αίσθηση είναι θολού τοπίου. Όλα γίνονται ζορισμένα και με το τσιγκέλι. Εποχή μετ’ εμποδίων. Θα έλεγα κάτι για ψυχραιμία, αλλά φοβάμαι το βλέμμα που θα μου ρίξεις.
